سلام کسی که تو دلم درخشید من دیگه دوستت ندارم ببخشید
بهتره که نپرسی علتش رو چون که خودت نداری فرصتش رو
بهتره این نامه آخر باشه فکر کنم این واسه ما بهتر باشه
من واسه کسی که دوس ندارم نمی تونم شاخه گل بیارم
نمی تونم صداش کنم عزیزم روزای خوبمو به پاش بریزم
بین تو و اون روزا کلی فرقه تو آسمونت پر رعد و برقه
نه مهربونی، نه واسم می خندی هر دری رو می زنم می بندی
کو اون همه شعرای عاشقونه کی بود بهم می گفت سلام بهونه
نه، صحبت از سلام بهونه ای نیس پرنده اینجاس، ولی دونه ای نیس
خواستی فقط صاحب یی قفس شی بری و با دیگری همنفس شی
خواستی بگی میشه تو دام بیفتم بهدش بگی دیدی بهت نگفتم
از چشم من افتادی نازنینم دوس ندام دیگه تو رو ببینم
اون کسی که دم می زد از حسادت اگه بمیرم نمیاد عیادت
منم میخوام اتمام حجت کنم خیال هر دومونو راحت کنم
اگه دلت همین الان بشکنه بهتر از آوارگی های منه
من کسی رو می خوام که عاشق باشه اول و آخرش شقایق باشه
سلام
ای رهگذر
با نگاه بی انتهایت
به عمق تک تک حروف و
واژه هایم بنگر و
آرام آرام
مرا همراه با این صفحه ورق بزن...
و بعد به رسم روزگار مراو
عمق نو شته هایم را
به دست فراموشی بسپار...
...آواره سر گردان...